پژوهشگر گرامی، شما می توانید در نگارش مقاله خود، اصول نگارش و دستور العمل های رایج را رعایت نمایید. به همین منظور در ادامه مطلب اصول نگارش مقاله که در داوری مقالات سنجیده می شود، گردآوری شده.
بخش های مقاله:
عنوان مقاله:
عنوان مقاله باید گویا، واضح، مختصر، جذاب، ترغیب‌کننده و بدون هیچ ابهامی انتخاب شود. عنوان مقاله منعکس‌کننده موضوع پژوهش است. معمولا عنوان نهایی پس از اتمام نگارش متن اصلی انتخاب می‌شود.
مشخصات نویسندگان:
نام نویسنده یا نویسندگان مقاله به همراه مشخصات ( نام، مدرسه، مقطع تحصیلی، شهرستان) باید در صفحه اول مقاله درج شود. در مقالات چند‌نویسندگی، نام نویسندگان به ترتیب میزان مشارکت آنها در نوشتن مقاله ذکر می‌شود.
معلم راهنما:
هر مقاله باید دارای یک معلم راهنما باشد. معلم راهنما می تواند هر معلم از هر رشته باشد، حتی شخصی خارج از آموزش و پرورش باشد. مشخصات معلم راهنما با نام، عنوان شغلی و شهرستان محل خدمت مشخص شود.
چکیده:
چکیده باید حاوی موضوعات مهم متن اصلی باشد. چکیده باید در یک پاراگراف، حاوی کلمات کوتاه و روشن باشد به طوری که خواننده از موضوع مقاله مطلع شود. از آوردن فرمول، جدول و ... در چکیده خود داری کنید.
واژگان کلیدی:
کلید واژه به افراد در جستجوی مقاله مورد نظر کمک می کند.
مقدمه:
کارکرد اصلی مقدمه فراهم کردن زمینه برای ورود به بحث اصلی پژوهش است. مقدمه باید با جملاتی درمورد اهمیت و رویکرد مقاله آغاز و خواننده را به خواندن ادامه مقاله تشویق نماید. در مقدمه تعاریف اولیه، تاریخچه بحث وگزارش فهرست وار مطالب بیان شده در مقاله بیان می شود.
متن اصلی:
در این بخش یافته‌های پژوهش به ترتیب پرسش‌ها و فرضیه‌های پژوهش و در قالب جدول و نمودار ارائه می‌شود.
نتیجه گیری، پیشنهاد، تقدیر و تشکر:
در این بخش مهم ترین یافته‌های پژوهش بیان می‌شود و بحث وتحلیل صورت می گیرد. به این یافته‌ها با منابع پیشین (در صورت وجود پژوهش مرتبط) مقایسه شده و نتیجه‌گیری کلی انجام می‌شود. اغلب مقالات علمی با پیشنهادهایی برای پژوهش‌های بعدی به پایان می‌رسد. پیشنهادات ارائه شده باید کاربردی و مرتبط باشد و پژوهشگران را در انتخاب موضوع برای پژوهش‌های آتی یاری نماید. چنانچه قصد تشکر و قدردانی دارید، در انتهای این بخش نام افراد ( گردآوری داده) و یا سازمان‌هایی ( پشتیبانی و حمایت مالی) که به گونه‌ای در انجام پژوهش نقش داشته‌اند، ذکر می‌شود.
منابع:
مشخصات کتابشناختی تمامی منابع مورد استفاده در پژوهش باید براساس شیوه‌نامه مجله یا همایش موردنظر ارائه شود. استناد به دو شیوه درون متنی و برون متنی انجام می‌شود.
اصول نگارش فارسی:
قبل از شروع نگارش فارسی به «راست چین بودن» محیط ویرایشگر توجه می‌کنیم.
در نگارش صحیح فارسی هیچ‌گاه پیشوندها و پسوندها به صورت چسبیده نوشته نمیشوند. مثلاً: نمیشوند، میروم، جنگلها، پرندهگان، طراحیها، آنها و… همگی غلط هستند.
برای نوشتن پیشوندها و پسوندها به صورت جداگانه، چنانچه حروف دو بخش به صورت پیش‌فرض احتمال چسبیدن به هم را داشته باشند برای جداسازی آنها از نیم فاصله استفاده می‌کنیم. مثلاً: می‌رسم، نمی‌خورم، گله‌ها، سبزه‌زار‌ها، طراحیها، آنها و…همگی درست هستند.
در نگارش جدید فارسی از ی مالکیت استفاده نمی‌شود. مثلاً «خانه ی ما» نادرست می باشد.
در هنگام استفاده از کاراکترها (نظیر . ! ؟ ، … : ؛) باید به این نکته توجه کرد که آنها بدون هیچ فاصله‌ای به کلمه قبل از خود می‌چسبند. همینطور پس از آنها همیشه یک فاصله وجود دارد.
چنانچه در متن از کلمات و یا عباراتی به زبانی دیگر استفاده شده بود حتماً در نخستین جایی که از آن کلمات و یا عبارات استفاده می‌کنیم باید معادل آن به زبان اصلی در درون پرانتز و بلافاصله پس از استفاده درج شود.
چنانچه در متن از کلمات و یا عبارتی به زبان فارسی استفاده شود که معادل غیر فارسی آن مفهوم را به شکل بهتری برساند، معادل غیر فارسی در هنگام نخستین استفاده در درون پرانتز نوشته می‌شود.
هرگاه در متن نیاز به درج توضیحات تکمیلی باشد از پرانتز استفاده می‌کنیم.
در متن هرجا که لازم باشد به مهم بودن بخشی خاص اشاره شود آن را بلد (Bold) می‌کنیم.
چنانچه در متن بخواهیم که جمله‌ای را نقل قول کنیم آن را در درون «» قرار می‌دهیم. اگر متن نقل قول شده بیشتر از یک جمله بود به غیر از استفاده از علامت فوق از فونتی کوچکتر و یا اتالیک (Italic) استفاده می‌شود.
در لیست‌ها اعداد شماره‌گذاری را به صورت دستی وارد نمی‌کنیم! برای این کار از ابزار تعبیه شده در محیط نگارش استفاده می‌کنیم.
برای خوانایی متن و بالا بردن درک مطلب از پاراگراف استفاده می‌کنیم. هر پاراگراف متشکل از یک یا چند جمله است که نزدیکی محتوایی دارند.
ساده نویسی یکی از اصول اصلی نگارش است. اینکه از چه مجموعه از کلمات و عباراتی در متن‌مان استفاده کنیم بستگی به سطح خوانندگان‌مان دارد.
