پژوهشگر گرامی، شما می توانید در نگارش مقاله خود، اصول نگارش و دستور العمل های رایج را رعایت نمایید. به همین منظور در ادامه مطلب اصول نگارش مقاله که در داوری مقالات سنجیده می شود، گردآوری شده.
بخش های مقاله:
عنوان مقاله:
عنوان مقاله باید گویا، واضح، مختصر، جذاب، ترغیب‌کننده و بدون هیچ ابهامی انتخاب شود. عنوان مقاله منعکس‌کننده موضوع پژوهش است. معمولا عنوان نهایی پس از اتمام نگارش متن اصلی انتخاب می‌شود.
مشخصات نویسندگان:
نام نویسنده یا نویسندگان مقاله به همراه مشخصات ( نام، مدرسه، مقطع تحصیلی، شهرستان) باید در صفحه اول مقاله درج شود. در مقالات چند‌نویسندگی، نام نویسندگان به ترتیب میزان مشارکت آنها در نوشتن مقاله ذکر می‌شود.
معلم راهنما:
هر مقاله باید دارای یک معلم راهنما باشد. معلم راهنما می تواند هر معلم از هر رشته باشد، حتی شخصی خارج از آموزش و پرورش باشد. مشخصات معلم راهنما با نام، عنوان شغلی و شهرستان محل خدمت مشخص شود.
رایانامه:
ایمیل ثبت شده در مقاله باید ایمیل معلم راهنما باشد.
چکیده:
چکیده باید حاوی موضوعات مهم متن اصلی باشد. چکیده باید حاوی کلمات کوتاه و روشن باشد به طوری که خواننده از موضوع مقاله مطلع شود. از آوردن فرمول، جدول و ... در چکیده خود داری کنید.
کلید واژه:
کلید واژه به افراد در جستجوی مقاله مورد نظر کمک می کند.
مقدمه:
کارکرد اصلی مقدمه فراهم کردن زمینه برای ورود به بحث اصلی پژوهش است. مقدمه باید با جملاتی درمورد اهمیت و رویکرد مقاله آغاز و خواننده را به خواندن ادامه مقاله تشویق نماید. در مقدمه تعاریف اولیه، تاریخچه بحث وگزارش فهرست وار مطالب بیان شده در مقاله بیان می شود.
متن اصلی:
در این بخش یافته‌های پژوهش به ترتیب پرسش‌ها و فرضیه‌های پژوهش و در قالب جدول و نمودار ارائه می‌شود.
نتیجه گیری، پیشنهاد، تقدیر و تشکر:
در این بخش مهم ترین یافته‌های پژوهش بیان می‌شود و بحث وتحلیل صورت می گیرد. به این یافته‌ها با منابع پیشین (در صورت وجود پژوهش مرتبط) مقایسه شده و نتیجه‌گیری کلی انجام می‌شود. اغلب مقالات علمی با پیشنهادهایی برای پژوهش‌های بعدی به پایان می‌رسد. پیشنهادات ارائه شده باید کاربردی و مرتبط باشد و پژوهشگران را در انتخاب موضوع برای پژوهش‌های آتی یاری نماید. چنانچه قصد تشکر و قدردانی دارید، در انتهای این بخش نام افراد ( گردآوری داده) و یا سازمان‌هایی ( پشتیبانی و حمایت مالی) که به گونه‌ای در انجام پژوهش نقش داشته‌اند، ذکر می‌شود.
منابع:
مشخصات کتابشناختی تمامی منابع مورد استفاده در پژوهش باید براساس شیوه‌نامه مجله یا همایش موردنظر ارائه شود. استناد به دو شیوه درون متنی و برون متنی انجام می‌شود.
ویژگی های قالب مقاله:
عنوان مقاله :
فونت B Nazanin - اندازه 18 – پررنگ
(فونت B Nazanin - اندازه 12)؛ نام مدرسه، شهرستان ....
نام و نام خانوادگی معلم راهنما:
(فونت B Nazanin - اندازه 12)؛ اداره آموزش و پرورش شهرستان ....
آدرس پست الکترونیک معلم راهنما:
( 10 pt - (Times New Roman
چکیده:
متن چکیده با فونت (B Nazanin - اندازه 12) و با یک خط فاصله نوشته شود. طول چکیده در مقاله نباید کمتر از 150 کلمه و بیشتر از 300 کلمه باشد. چکیده باید کامل و فقط در یک پاراگراف آورده شود. از اشاره به مراجع و کلیات تحقیق در چکیده خودداری گردد.
واژگان کلیدی:
واژگان کلیدی بین 5-3 واژه که با کاما (،) از هم جدا شده و در یک خط باشند (فونتB Nazanin - اندازه 12)
متن مقاله:
متن به صورت تک ستونی با فونت B Nazanin - اندازة 12 - تک فاصله تهیه شود. عنوان بخش‌های اصلی با فونت B Nazanin و اندازه 12- پررنگ و عنوان زیربخش‌ها با اندازه 11- پررنگ تایپ شود. تنظیمات صفحه باید از بالای صفحه 5/5 سانتیمتر و از پایین، چپ و راست صفحه 5/2 سانتیمتر باشد. در مقدمه به بیان مسأله، اهمیت موضوع، ادبیات و پیشینه، اهداف و فرضیه‌های پژوهش پرداخته شود. طول مقاله با شکلها و جدولها نباید حداقل از 4 صفحه کمتر و حداکثر از 14 صفحه بیشتر باشد.
جدول، شکل و نمودار:
هر جدول، شکل و نمودار باید دارای شماره و عنوان (توضیح) باشد که به صورت وسط چین با قلم B Nazanin – فونت 10 پررنگ تایپ و به ترتیب از 1 شماره‌گذاری شود (عنوان جداول، در بالای جدول و عنوان شکل ها و نمودارها، در پایین آن نوشته شود.). نمودارها و شکل ها می توانند به صورت رنگی و یا سیاه و سفید باشند،
منابع:
هر منبع بایستی حداقل یک‌بار در متن مقاله مورد استفاده قرار گیرد و یا به آن اشاره گردد. از بکار بردن منابع اضافی که در داخل متن به آن اشاره نشده، جدا خودداری گردد. هر مقاله باید حداقل شامل 3 و حداکثر 5 منبع باشد. مشخصات هر منبع به صورت کامل و در قالب استاندارد (APA) ذکر شود. منابع فارسی را با فونت B Nazanin – اندازه 12 و منابع انگلیسی را با فونتTimes New Roman نازک با اندازه 10 تایپ نمایید.
اصول نگارش فارسی:
قبل از شروع نگارش فارسی به «راست چین بودن» محیط ویرایشگر توجه می‌کنیم.
در نگارش صحیح فارسی هیچ‌گاه پیشوندها و پسوندها به صورت چسبیده نوشته نمیشوند. مثلاً: نمیشوند، میروم، جنگلها، پرندهگان، طراحیها، آنها و… همگی غلط هستند.
برای نوشتن پیشوندها و پسوندها به صورت جداگانه، چنانچه حروف دو بخش به صورت پیش‌فرض احتمال چسبیدن به هم را داشته باشند برای جداسازی آنها از نیم فاصله استفاده می‌کنیم. مثلاً: می‌رسم، نمی‌خورم، گله‌ها، سبزه‌زار‌ها، طراحیها، آنها و…همگی درست هستند.
در نگارش جدید فارسی از ی مالکیت استفاده نمی‌شود. مثلاً «خانه ی ما» نادرست می باشد.
در هنگام استفاده از کاراکترها (نظیر . ! ؟ ، … : ؛) باید به این نکته توجه کرد که آنها بدون هیچ فاصله‌ای به کلمه قبل از خود می‌چسبند. همینطور پس از آنها همیشه یک فاصله وجود دارد.
چنانچه در متن از کلمات و یا عباراتی به زبانی دیگر استفاده شده بود حتماً در نخستین جایی که از آن کلمات و یا عبارات استفاده می‌کنیم باید معادل آن به زبان اصلی در درون پرانتز و بلافاصله پس از استفاده درج شود.
چنانچه در متن از کلمات و یا عبارتی به زبان فارسی استفاده شود که معادل غیر فارسی آن مفهوم را به شکل بهتری برساند، معادل غیر فارسی در هنگام نخستین استفاده در درون پرانتز نوشته می‌شود.
هرگاه در متن نیاز به درج توضیحات تکمیلی باشد از پرانتز استفاده می‌کنیم.
در متن هرجا که لازم باشد به مهم بودن بخشی خاص اشاره شود آن را بلد (Bold) می‌کنیم.
نانچه در متن بخواهیم که جمله‌ای را نقل قول کنیم آن را در درون «» قرار می‌دهیم. اگر متن نقل قول شده بیشتر از یک جمله بود به غیر از استفاده از علامت فوق از فونتی کوچکتر و یا اتالیک (Italic) استفاده می‌شود.
در لیست‌ها اعداد شماره‌گذاری را به صورت دستی وارد نمی‌کنیم! برای این کار از ابزار تعبیه شده در محیط نگارش استفاده می‌کنیم.
برای خوانایی متن و بالا بردن درک مطلب از پاراگراف استفاده می‌کنیم. هر پاراگراف متشکل از یک یا چند جمله است که نزدیکی محتوایی دارند.
ساده نویسی یکی از اصول اصلی نگارش است. اینکه از چه مجموعه از کلمات و عباراتی در متن‌مان استفاده کنیم بستگی به سطح خوانندگان‌مان دارد.
